.: هعی ... نوایی ... :.

به نام خدا

نوایی نوایی نوایی نوایی، هـــمــه باوفـــاینـــــد تـو گــــل بــی وفــــــایی

غـمــــت در نهانــخانه دل نشـــیند، بنازی که لیلی به محــــــمل نشیند

به دنبال محمــــل سبکـــــتر قدم زن مبادا غـــباری به محــــــمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی زبامی که برخاســت مشکل نشیند

بنازم به بزم مـــــحـبت که آنجـا، گـــــدایی به شاهـــــــی مقابل نشیند

بـه دنبال محــــمل چـــنان زار گریم، که از گریه ام ناقــــــه در گـل نشیند

خوشـــا کاروانی که شــب راه طـــی کـــرد دم صبــح اول به منزل نشیند

---

پی نوشت:

می دونستید شعر برای طبیب اصفهانی ((درگذشته ۱۱۶۸ یا ۱۱۷۱ هجری قمری) از شعرای سبک بازگشت .ایران.) هست؟ آشنا نبود برام. صرفا جالب بود دونستم.