.: روح مهربانی :.
پنجشنبه, ۱۹ مرداد ۱۳۹۶، ۰۸:۳۲ ق.ظ
به نام خدا
خب حالا خوبه؟!
من همیشه حواسم به یاس سادات بود. اما حالا وسواس گونه از نزدیک شدن هر بنی بشر مهربان و بچه دوستی بهش تن و بدنم می لرزه و مانع میشم.
اون وقت با اون آدمهای مهربون چند نفر دیگه هم این کار رو بکنن، به خودشون چی میگن. شاید به من مادر حق بدن، ولی روح مهربانی ای که می میره چی؟
من با رعایت و مواظبت موافقم خیلی. ولی با بولد کردن اینهمه زیاد اینچنین مسائلی نه.
مگه زمان ما بچه دزدی نبود؟ مگه تا بوده چنین نبوده؟ مگه این بیماری مال دیروز و امروزه؟ ولی آخه چرا باید چنین بشه؟
مواظب روح مهربانی هامون باشیم.
هم کاری نکنیم که باهامون برخورد بشه.
هم مهربانی ها رو درک کنیم و مانع نشیم.
هم خیلی مواظب باشیم و البته توکل هم کنیم.
