.: شرایط 1 :.

به نام خدا

داشتیم "سرآشپز" می دیدیم. قسمت آخر بود. همینطوری که سفره رو می چید، هی غیر واقعی بودنش به چشمم می اومد. مثلاً وقتی سالاد شیرازی رو دیدم گفتم وجداناً کی بیدار شدید و مشغول کار شدید که سالادتونم سر جاشه. من هر وقت مهمونی دارم روز قبل همه کارهام رو هم انجام دادم باز اون روز باید 7 صبح بیدار بشم. با وجودی که فرفره هستم.

بعد گفتن خب دسته جمعی انجام دادن، گفتم نه همه اش رو دو نفری انجام دادن. می دونی واسه سالاد شیرازی واسه 50 نفر چند کیلو خیار گوجه می خواد؟؟؟ خیار و پیازش هیچ، می دونی گوجه خرد کردن چه سخته؟

بعد که ته دیگهای ته چینی رو روی ظرفها دیدم گفتم اَ می دونین چقدر زعفرونه؟! و داشتم حساب می کردم چندتا بسته شده.

بعد حرف مهمونی روز عید غدیر خودمون شد و برای شام برنامه ریزی می کردن، گفتن الویه، گفتم نه بابا کلی تو تعداد زیاد وقت گیره کی می خواد انجام بده؟ مامان جون گفتن مرغ. گفتم می دونین مرغ چنده و پایین هم نیومده؟؟؟ 

من خودم شنیسل آماده ب آ رو پیشنهاد دادم که پریروز بیرون می رفتیم درست کردیم و با سس رنچ خوردیم و عالی بود و مناسب مهمونی بود حسابی.

پیشنهاد دادم و رفتن در مورد فکر کنن.

ولی چیز جالبی دیدم تو مذاکرات امشبم. 

که چقدر خانه دار شدم و چقدر سرم تو این چیزهاست. تا قبل از اون که ازدواج کنم کی می فهمیدیم مرغ چنده؟ الویه چقدرکار داره و برای 50 نفر چند ساعت باید گوجه خرد کنی واسه سالاد شیرازی. تازه ازون دخترهای دست به سیاه و سفید نزننده هم نبودم. کلی مامانم تو کار خونه روم حساب می کرد.

حالا احساس داخلیم چرا بده نمی فهمم. در حالی که این اتفاق و این چیزها اصلاً هم بد نیست.

---

پی نوشت:

من عاشق مسابقه "خانه ما" هستم. یعنی عاشق ها. متاسفانه این دوره با وجودی که خیلی بهشون علاقه داشتم، روزهای پخشش رو گم کردم و خیلی از قسمتهاش رو از دست دادم.

حالا دوستهام بهم پیشنهاد می دن حتماً تو این مسابقه شرکت کنم. اگر تحمل استرس داشتم شرکت می کردم. 

پست بعدی هم به این پست مرتبته.