.: هفتم مهر :.

به نام خدا

امسال روز آتش نشان که تو زندگی ما خیلی خیر و برکت داشت. کلی اتفاقات خوب افتاد. دو سه تا جشن (به خاطر پخش در سیما اول مهر جشن برگزار شد، قبل از عید قربان)دعوت شدیم، همچنین نفر سوم مسابقه خوشنویسی سازمان شدم و از خود مدیر عامل لوح تقدیر و هدیه ام رو دریافت کردم.

یکمی دلگرم می شم وقتی از این کارها انجام می دم و نتیجه می گیرم. دو نفر دیگه شکسته نستعلیق و نستعلیق بودن. خب ملموس تره برای غیر هنری ها. یکیشون معاون فرمانده بود، یکی شون آتش نشان. معاون فرمانده هه که نفر اول شده بود اومد و به هر دو مون تبریک گفت. روابط عمومیش خوب بود.

جایزه بخش خوشنویسی به نسبت بخشهای دیگه بهتر بود. یکمی حس تخصصی بودن داشتم و حالا مزه جایزه ش زیر زبونم نشسته، به همسر می گم دنبال کن هر جا مسابقه بود شرکت کنم. باحاله. (یه مسابقه تو دانشگاه زمان دانشجویی داشت که هر چی اصرار کرد اعتماد به نفس نداشتم شرکت کنم. حالا وضع فرق کرده.)

هیچی دیگه، اتفاقات خوب هستند اما کاممون تلخه. سر شکن میشن دغ نکنیم...

---

پی نوشت:

به نظر خودم کار خاصی نمی کنم، ولی وقتی از طرف همکارهای آتش نشان و رؤسای آتش نشانی مورد تقدیر قرار می گیریم به خاطر "همسر آتش نشان بودن" حس خوبیه. سختی هایی که هست راحت تر سپری می شه.

تازگی یه دوست همسر آتش نشان که یه دختر 3-4 ساله داره پیدا کردم. و چقدر از این دوستی ها لذت می برم.

همش دلم می خواست یه خونه سازمانی هایی بود که همگی همسر آتش نشان بودیم. مثل بچگی هام که همه همکارها همسایه بودن. همه همدرد بودن و هم شکل بودن.

تو جشن هم که همسرهای آتش نشانها رو می دیدم و از دغدغه هامون حرف می زدیم، از اون هم خوشم می اومد. حتی شیطونی کردن سر همسرامون هم حال دیگه ای داره اون جوری تو اون جو.

....