.: مثل تولدش، تند تند :.

به نام خدا

آخه همه با هم؟

می گذاشتی هر هفته یکیش به وقوع بپیونده که فرصت کنیم ذوق کنیم و انقدر آشفته نشیم از یهویی بودن رشدت.

پست دیشب به کنار، که در فاصله سه روز با هم به وقوع پیوستند.

امروز حالت جلو اومدن برای نشستن رو هی تکرار کرد. مثل دراز نشست. و بعد هم زمان با مورد قبلی، وقتی نشسته بودم و بغلم گرفته بودمش با پاهاش به خودش فشار آورد و هی نشست و پا شد. چندین باااار.

یعنی یه حالیم که نگو.

نمی فهمم چرا انقدر عجله داره برای همه چیز.

 از منم بدتر شده که!