.: ایشالا قسمت همه آرزومندان :.

به نام خدا

همسر، همکار و افرادی که باهاشون مراوده داشته باشه زیاد داره، اما فقط به چندتاشون میگه "دوست". 

یکی از اونها امشب عروسیش بود. ازون آدمهایی که هر وقت و هر جا، همسر ببینتش تا چند ساعت لبخند به لبشه و کبکش خروس می خونه. یه آدم متین و آرومه این فرد.

بین همکارها فقط همسر رو با بانو که بنده باشم، دعوت کرده بود. با یاس سادات کل عروسی راه رفتم. خوش گذشت خیلی. و هیچ بنی بشری تو عروسی نبود که از کنار یاس سادات ساده عبور کنه.  البته جز فیلمبردار بد اخلاقشون.

و... 

من همیشه اعتقاد دارم عروسی فقط واسه بچه هاس. ما که بچه بودیم پیش اومده بود که خواهش کرده بودن ما رو با خودشون نبرن. و من همون موقع هم همین احساس رو داشتم. امشب که فراغت بیشتری داشتم، تو جمع فقط به بچه ها و کیفی که می کردند نگاه می کردم و لذذذذت می بردم. دیدن دنیای بچه ها و نوجوونها حتی!

چیز جالب اینکه، امشب شب شیفت داماد بود. قرار بود بعد از عروسی یه سر ایستگاه هم برن برای بچه های همشیفتی که نبودن تو عروسی، یه خودی بنمایانند. خوبه حالا همون موقع زنگ بخوره. 

ما زود برگشتیم خونه. همسر فردا شیفته.