به نام خدا
یک ماه پیش، یه حریق رفتن، وقتی کار تموم شد و تمام دستگاه تنفسی و همچی رو در آورده بودن و شلنگ جمع می کردن، یهو با یه انبوه آتیش دیگه خارج از محیط عملیاتشون مواجه می شن. اینها هم فقط می دوئن آتیش رو جمع کنن و تو اون مکان بالشتها و رختخوابهای الیاف مصنوعی هم آتیش گرفته بوده و دود ناشی از اون، پدرشون رو در میاره تا بلاخره خاموش می شه.
تا آخر شب نفس که می کشیدن، از بینی ها و ته حلقشون دوده می اومده. خلاصه اون حریق می گذره، شانس همسر، یه حریق خودروی بد دیگه هم می رن و باز در معرض دود قرار می گیره و از اون موقع دیگه حسابی ریه اش درگیر می شه و مدام سرفه، و تست تنفسی افتضاح، و ارجاع به متخصص ریه.
کلی گشتیم و فکر کردیم که برای این تخصص باید پیش چه پزشکی بریم؟ گوش و حلق و بینی یا چی؟
دیگه در تحقیقاتمون متوجه شدیم، متخصصان داخلی، فوق تخصص ریه می گیرن.
دکتر خوبی هم پیدا کردیم و امروز همسر رفت و چقدر از تجهیزاتش تعریف کرد و با کلاس بودنش و ...
چندتا اسپری تجویز می کنه و وقتی نسخه اش رو دست همسر می داده، به پاش بلند شده و دست داده.
همسر می گه به خاطر آتش نشان بودنم احترام گذاشته.
اینکه می گن، هرچی درخت پربار تر، افتاده تر، راسته ها!
اون وقت اون پزشک عمومی خاص...
پی نوشت:
1- چند روز پیش یکی از آتش نشانان زاهدان، با دادن فِیسش به یه مصدوم، خودش دچار عارضه تنفسی و تو بیمارستان بستری شد.
2- ماجرای سانچی که پیش اومد، همسر می گفت همون اول، با موج انفجار و بعد با دود خفه شدن. نمی دونین این دوتا چه کوفتی هستن...
