.: مرد حسابی :.

به نام خدا

تمام صحبتش این بود که :

"نه امانتن، به من سپردنشون"

همینطوری با سرعت و همت و ممارست در سرو سامون دادن اوضاع تلاش کرد و خیس عرق در حالی که از چیزهایی که به فکرش رسیده بود برای درست کردن شرایط انجام بده، راضی بود، اومد پیشم.

بهش گفتم:

"اعتقاد دارم فقط یک چیز بود که قبل از ازدواج از تو درست متوجه شدم"

گفت: چی؟

گفتم:

"اینکه میشه بهت تکیه کرد . میشه روت حساب کرد"

و براش خاطرۀ نزدیک شدن اتوبوس تو شب شهادت حضرت علی^{علیه السلام} رو گفتم.

چشمهاش برق زد. مثل همیشه.