.: صبح های رفتنش :.

به نام خدا
تو چارچوب نورانی در، شکل قامتش که از تاریکی اتاق خارج می شه، تند و تند برای اینکه حتماً بهش اصابت کنه،

"فاللّه خیرٌ حافظاً و هو ارحم الراحمین"

می خونم و راهیش می کنم.
همیشه هم شیطان حرفهای بی خودی می زنه و من با عمق بیشتری به چیزی که خوندم فکر می کنم و می سپرمش....

وخداوند بهترین نگهبان است، اومهربانترین مهربانان است

---

پی نوشت:
خانوادۀ شهدا که از آخرین دیدار می گن، همیشه اشکم جاری می شه.
فکر به اینکه هر دیدار ِصبح، قبل از رفتنش، شاید آخرین دیدارمون باشه.