.: فلسفانه :.
جمعه, ۲۵ فروردين ۱۳۹۶، ۰۱:۴۳ ق.ظ
به نام خدا
پیش خودم گفتم، شاید صرفاً "لذت بردن از یک رشته تحصیلی"، دلیل خوبی باشه برای خوندن و ادامه دادنش، حالا هزاری هم کاربرد نداشته باشه. و دیگر اینکه کِیف زندگی خودم رو بکنم. با یاس سادات خودم و با عشق خود ِخودم حال کنم و کاری نداشته باشم که بقیه چی تو گوش و چشمم می کنن. و کلاً اگر هی بگم "به من چه". (چه چیزهای تحمیلی، چه چیزهای اختیاری)، عاااالی می شه.
والاع
پی نوشت:
همین الآن از پستم یه نتیجه گیری ای کردم.
هیچ وقت وسایل تزئینی صرف برای کسی هدیه نمی خرم. خیلی سعی می کنم چیزی که می خرم و کاربردی هست، خوشگل هم باشه، ولی تزئینی صرف نه.
هدایایی که بهم اهدا می شه هم باید حتماً کاربردی باشه برام، وگرنه حالم گرفته می شه. کلاً وسایل دکوری زندگیم باید یک چیزی بیش از تزئین رو به عهده بگیرن. فکر می کنم دیدگاهم نسبت به رشته تحصیلی به این طرز فکرم بر می گرده. همه چیز کاربردی.
چه خوبه گاهی به خودمون و طرز فکرهامون بیشتر فکر کنیم. اون وقت طرز فکر دیگران برامون قابل درک تر می شه.
🍁 غزاله زند
