.: تیلاپیلا :.
شنبه, ۱۱ آذر ۱۳۹۶، ۰۲:۱۵ ب.ظ
به نام خدا
برای من که عاشق هیجان و تحرک هستم، پیلاتس خیلی لوس و ننر بود. هر وقت باشگاه رفته بودم، ایروبیک بود و همش بپر و بالا پریدن. ولی چون از دوئیدن متنفرم،گفتم امتحانش کنم.
یک ترم که رفتم و تو همون تعداد جلسات کمی که موفق به حضور در کلاس شدم، بدنم مقاوم شد و به وضوح می دیدم که تو پیاده روی های با یاس سادات، کم نمیارم و سربالایی جونم رو در نمیاره و مچ درد ندارم، حتی وقتی بافتنی می بافم.
خلاصه همه اینها عشق و علاقه م رو به این رشته زیاد کرد و به شدت به تمام آدمهایی که می شناسم توصیه اش می کنم. برای تمام دردها و تمام ضعفها.
پی نوشت:
خدایا یه راهی پیش پام بگذار همسرو ببرم باشگاه. سیب بچینم تا اونجا؟
